حاج شيخ عبدالنبي عراقي از شخصيتهاي علمي و فقهي دوره هاي اخير و از انسانهاي برجسته و وارسته بود.

وي در سال 1269 شمسي در روستاي وفس متولد شد. مقدمات را در زادگاه خويش فرا گرفت و بعد از آن به حوزه آخوند ملا علي همداني رفت. دو سال در همدان ماند و بعد ازآن در عراق رحل اقامت افكند و به تحصيل علوم و تهذيب نفس پرداخت. بعد از اتمام تحصيل مدتي در زادگاه خويش (وفس) به سر برد. اما روح بلند و اشتهاي سيري ناپذير آن عالم رباني، دوباره وي را به نجف كشاند. پس از 18 سال به عزم زيارت حضرت ثامن الحجج علي بن موسي الرضا(ع) به مشهد مقدس رفت. مدتي نيز در اراك، قم و تهران تدريس نمود. در پايان عمر در جوار كريمه اهل بيت حضرت معصومه(ع) علاوه بر تدريس به ارشاد و هدايت مردم پرداخت.

در فاصله اين سالها به تاليف و تصنيف آثار ارزشمندي پرداخت كه بخشي از آنها در نوع خود نادر است. از ميان 104 عنوان آثار ايشان تنها يك پنجم آن به چاپ رسيده است و آثار غير مطبوع ايشان چون گنجينه اي گرانبها در كتابخانه حوزه علميه نگهداري مي شود.

شيخ عبدالنبي از ارادتمندان خاص حضرت ولي عصر(ع) بود و با توجه به وصيت خود بارها با امام زمان ملاقات داشته و مسائل معضل فقهي را با راهنمائي آن حضرت مرتفع مي نموده است. بالاخره در سال 1344 شمسي پيكر مطهر اين عالم جليل القدر پس از تشييعي با شكوه در مسجد بالاسر حرم مطهر حضرت معصومه(ع) به خاك سپرده شد. روحش متعالي باد.